Stephan (69) komt als vrijwilliger iedere keer met nieuwe verhalen thuis. Hij begon na zijn vervroegd pensioneren, net als zijn vrouw, met vrijwilligerswerk. De twee zouden niet meer zonder kunnen. “We hebben gewoon altijd wat te praten.”
1 januari 2019. ‘Nieuw boekjaar, nieuw leven’ moet Stephan Slee gedacht hebben. De Nootdorper, die tot dan toe als zelfstandig ondernemer ‘altijd aan stond’, stopte na een korte afbouwperiode van de ene op de andere dag met werken. “En wel om te zien wat er nog meer was.” Meer werd in eerste instantie gevonden in ‘even niets’. Klusjes die al jaren op zich lieten wachten, werden eindelijk opgepakt. Net als vriendschappen die tijdens het werkzame leven een beetje verwaterd waren. “Dan opeens wil je écht meer. Ik wilde m’n wereldje weer vergroten.”
Amper een jaar na zijn vervroegd pensioneren begon Stephan als vrijwilliger bij Kindertuinen De Keizerhof in Nootdorp – waar ruim dertig kinderen van 7 tot 12 jaar een eigen stukje grond hebben. Naast een bestuurlijke functie als secretaris zit hij zelf ook twee middagen per week met de handen in de aarde. “Zaaien, poten, wieden – samen met de andere vrijwilligers leg ik het ze allemaal uit.” Al snel deed Stephan er nog een schepje bovenop en ging hij ook twee ochtenden bij Zorgboerderij BuitenGewoon helpen. Daar neemt hij ouderen met bijvoorbeeld geheugenproblemen voor een prettige dagbesteding mee de groentetuin in.
Opvallend is dat Stephan helemaal geen achtergrond in het groen heeft. Hij had zo’n 24 jaar een communicatiebureau. Nu is hij het liefst actief in de buitenlucht. “Het ouder worden kan je hiermee remmen.” Stephan moet er dan ook niet aan denken om geen vrijwilligerswerk te doen. ‘Maar ik pas op de kleinkinderen’ hoor ik mijn leeftijdsgenoten zeggen. Dat is heel goed en enorm leuk, maar het is echt fijn om er nog iets naast te hebben. Je wereldje wordt anders zo klein. Mijn vrouw, die ook vrijwilligerswerk doet, en ik hebben gewoon altijd wat te praten. En dit gaat niet over dat wat op televisie te zien is. De twee maken het zelf mee, in real life. “Natuurlijk doe je het voor de maatschappij, maar het is ook een beetje eigen belang. Ik kom iedere keer met nieuwe energie en verhalen thuis. Wat je doet moet je natuurlijk wel leuk vinden. Anders is het net werken.”
